De schoonheid en positieve, verrijkende intenties blijven zien, van wat zich aandient in het leven en bij mensen, een van mijn meest leerrijke, hartverwarmende en evengoed soms confronterende levensmomenten. Met vallen en opstaan en daarin dus blijvend onderweg zijn. Het geeft alvast betekenis aan wat voor mij ‘voelend leven’ inhoudt. Ten volle ‘leven’. Te volle leven ook in afscheid nemen, vanuit rouwen om wat is geweest. Een poort naar een nieuw begin. Het hoort erbij voel ik dan… en soms ook niet… Ik ben tenslotte ook gewoon ‘mens’. Oprecht geïnteresseerd blijven en volledig aanwezig zijn bij mensen, het maakt deel uit van mijn essentie en levenswaarden. Doorheen alle verrijkende en pijnlijke ervaringen en opgedane kennis vanuit verschillende opleidingen doorheen meer dan 30 jaar, kan ik nu, in deze levensfase met een doorleefd, verzacht hart, hoofd en lichaam stellen: Wij zijn meer dan enkel een blad van een bloem. Meer dan enkel het hart en de kleur. Meer dan de geur. We zijn een bloem, in haar geheel… en dan… verschijnt onze pure schoonheid…
